Samba, Brezilya'da, özellikle Afro-Brezilya topluluklarında ortaya çıkan ve Brezilya kültürüyle eşanlamlı hale gelen ritmik bir müzik türüdür. Samba, iyi bilinen Brezilya müzik tarzlarındaki farklı ritimleri içerir. 1800'lerin sonu ve 1900'lerin başında Bahia eyaletindeki topluluklarda başlamıştır. Daha sonra 1900'lerin başında Rio de Janeiro 'da daha da gelişmiştir.
MÜZİKALİTE
Samba, canlı perküsyon ritimleri, vuruşları ve çizgileriyle karakterize edilir. Bu türde tipik olarak surdo (bas davul), tamborim (küçük el davulu), cuíca (sürtünme davulu), pandeiro (tef) ve tantã (tom-tom) gibi enstrümanlar kullanılır. Bu enstrümanlar bir araya gelerek müziği ileriye götüren karmaşık ve katmanlı ritimler yaratır ve hepsi Brezilya müzik türlerinde çokça bulunur.
Samba genellikle çağrı ve yanıt kalıplarını içerir, izleyici katılımını teşvik eder ve bir topluluk duygusu yaratır. Müziğin dinamik ve canlı doğası, bulaşıcı ritmiyle birleşerek insanları dans etmeye ve kutlamaya davet eder.
TEMALAR
Samba'nın temaları, Brezilya'nın kültürel, sosyal ve politik dinamiklerini yansıtan geniş bir konu yelpazesini kapsar. Birçok samba şarkısı Brezilya geleneklerini, folklorunu ve günlük yaşamın enerjisini kutlar.
Samba'nın Brezilya 'daki popülaritesi, ülkenin filmlerinde, özellikle de müzikal komedilerde yer almasıyla artmıştır. Film müziklerinin, hikayelerin ve hatta bazen filmin ana temasının önemli bir parçası haline geldi. Adhemar Gonzaga 'nın "A Voz do Carnaval" adlı kısa filminin olumlu karşılanması, ritmi merkeze alan pek çok başka filmin de kapılarını açtı. Bu filmlerde genellikle Aurora Miranda, Francisco Alves, Mário Reis, Dircinha Batista, Bando da Lua, Almirante ve Lamartine Babo gibi sanatçıların önemli roller oynadığı "Alô, Alô, Brasil!" filminde olduğu gibi popüler radyo şarkıcıları yer aldı.
ÜNLÜ SANATÇILAR
Samba, türe önemli katkılarda bulunan ve Brezilya müziğinde ikonik figürler haline gelen çok sayıda etkili sanatçı yetiştirmiştir. Bazı önemli samba sanatçıları arasında Cartola, Clara Nunes, Beth Carvalho, Zeca Pagodinho, Alcione, Martinho da Vila, Elza Soares ve Jorge Aragão sayılabilir.
1940'ların başında samba de breque adı verilen bir alt tür ortaya çıktı. Bu tarz, belirgin bir şekilde senkoplu bir ritim ve "breques" olarak bilinen ani duruşlarla karakterize edilir (Brezilya'da araba frenleri için kullanılan İngilizce "break" kelimesinden gelir). Bu tarzda şarkıcılar araya temayla ilgili sözlü, genellikle mizahi yorumlar sıkıştırırdı. Moreira da Silva bu alt türün önde gelen ve kilit isimlerinden biri haline geldi.
Pagode adı verilen yeni bir samba yenilenmesi, 1970 'lerde Rio de Janeiro 'da yeniden tanımlanan "rodas de samba" (samba çemberleri) kavramı aracılığıyla popülerlik kazandı. Bu bağlamda, sambacıların genellikle bir konutun arka bahçesinde kurulan büyük bir masa etrafında toplandığı " pagode" veya "pagodes de mesa " (pagode çemberleri) ortaya çıktı. Bu, kulüplerde ve benzer mekânlarda düzenlenen daha gözde samba çemberlerinden farklıydı. Şehirdeki önemli pagodalar arasında João Nogueira'nın Méier'deki konutunda bulunan Clube do Samba Pagodası, Oswaldo Cruz'da Portela eski muhafız sambacılarının provalarını içeren Terreirão da Tia Doca, Cascadura'da Arlindo Cruz tarafından düzenlenen Arlindinho Pagodası ve özellikle Leopoldina banliyö bölgesindeki karnaval bloğu Cacique de Ramos 'un pagodası yer alıyordu.
